Sam Vergote

Dag mijne jongen,
Hoe is het daar bij jullie? Is het daar tussen de sterren ook zo koud? Hier is het verschrikkelijk koud, maar ja door het verdriet heb ik het soms doorkoud, ook vanbinnen in mij, in mijn pijne hart en overal. Tis omdat ik je zo hard mis hé.
Ik ben naar uw grafje geweest daarjuist en het was heel gladdig op t kerkhof. Je grakfke zag er zo triest uit, alles lag onder een dun laagje ijs en sneeuw. Ik heb n klein beetje het ijs kunnen wegkrabben op uw foto en uw naam wat bloot kunnen maken. Ik vind dat zo erg dat je foto en uw motootje, uw naam, al de bloemen dat dat allemaal onder de sneeuw zit. Het is al zo triest. Best dat mijn kaarsje voor uj blijft branden, dat deed mij n beetje deugd.
Ik ben nu juist thuis van mijn eerste halve werkdag. Vanaf morgen zijn het ganse dagen te werken. Het was zeer lastig, kan het je verzekeren. Van de collega's kreeg ik veel steun, ook van een DL en een staflid kreeg ik een bemoedigend woordje.
De anderen deden of hun neus bloedde, ze gebaarden van niets, enkel een gelukkig nieuwjaar wensten ze mij. Dat is zo pijnlijk é jongen, net of dat je niet belangrijk bent, je foto stond nochtans naast mij. Maar ja we verwachten soms van iemand dat hij een troost zal of kan zijn en is het niets, en dan komt er soms vanuit een onverwachte hoek een troostend woord.
Ik kon vaneigens mijn waterlanders niet inhouden bij de nieuwjaarsspeech van den directeur toen hij het beste wenste voor iedereen en zijn familie. Dat was pijnlijk voor mij, je kunt je het wel voorstellen é. Want mijn familie is niet meer voltallig é. Jij mijnen jongsten bent er niet meer. Maar ik heb dan maar aan u gedacht en aan mijn ademhaling, zoals ik het deed tijdens uw verjaardagsmis. Je gaf mij net op tijd rust en kalmte, k begon reeds te schokken en dacht dat ik luidop ging beginnen snikken.
Bedankt jongen dat je mij gesteund hebt.
Tis lastig daar aan mijn bureau, maar ik heb ns naar je gsm gebeld om uj stemmeke nog eens te horen.

Hallo Sammeke,
Morgen ga ik terug werken, kweet niet of het mij gaat lukken, maar ik ga het toch proberen. Ik had t gezegt aan Stefan want ze hebben geen vervanging meer voor mij. Iedereen wenst mij een gelukkig 2010 en zegt dat ik door moet gaan, en dat het mij goed zal doen om terug te werken en onder de mensen te zijn, maar ik weet het nog zo wel niet. Is het beter dat ik weer mee draai met de mallemolen van het leven? Zal hij niet te vlug draaien voor mij en ga ik er niet afvallen?
Eigenlijk heb ik niet veel goesting daarvoor, mijn wereld staat nog wat stil. Het is een wereld zonder jou en dat kan ik nog niet goed aanvaarden en begrijpen.
Het is nog net of ik in een droom leef. Zoiets van 2010 is een jaar die niet vlug genoeg kan voorbij zijn, want mijn Sam is er nu niet, maar daarna komt alles weer goed, dan ben je wel weer bij mij. Het voelt zo raar. Ik weet dat het zo niet is, maar toch wil of kan ik het toch nog niet aanvaarden dat je zo ver weg bent.
Je bent dicht bij mij in mijn hart, daar heb je een speciaal plaatsje, maar ik zou zo graag je hier terug bij mij hebben.
Veel liefs en dikke knuf en vele xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Sammeke, een gelukkig nieuwjaar? Is het dat voor u? Iedereen zegt een gelukkig 2010 tegen mij, maar ik kan niet gelukkig zijn zonder uj.
Wist ik maar waar je was en hoe het daar is in de sterrenhemel.
ik mis uj mijn jongen, zo hééééééééééééééééél erg
dikke knuf en xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx